وبلاگ

نتایج: فراوانی ژنوتیپ TT در گروه بیماران افزایش قابل توجهی نسبت به گروه کنترل داشت( 30 درصد بیمار در مقابل 5/7 درصد شاهد 0/0 PV≤) ،اگر چه فراوانی ژنوتیپ CC کاهش قابل توجهی نسبت به گروه کنترل داشت (5/32 درصد بیمار در مقابل 75/58درصد شاهد 001/0 PV≤). همچنین، فراوانی آلل Tدر گروه بیماران افزایش قابل توجهی نسبت به گروه کنترل داشت( 75/48 درصد بیمار در مقابل37/24 درصد شاهد 00/0 PV≤ ) و فراوانی آللC  نیز در گروه بیماران کاهش قابل توجهی را نسبت به گروه کنترل نشان داد ( 25/51درصد بیمار در مقابل 62/75 درصد شاهد 00/0 PV≤ ) .

نتیجه گیری: یافته­های این مطالعه برای اولین بار ارتباط پلی مورفیسم TT509- TGF-β1  با بیماری ریفلاکس وزیکویورترال را  در جمعیت ایرانی نشان می دهد. افرادی با ژنوتیپ TT 509- احتمال ابتلای بیشتری به ریفلاکس وزیکویورترال دارند.

کلید واژه ها:ریفلاکس وزیکویورترال ،PCR-RFLP ، پلی مورفیسم 509- ، ژن TGF-β1

فصل اول:

کلیات تحقیق

1-1 ریفلاکس وزیکویورترال(VUR)

ریفلاکس وزیکویورترال یک جریان برگشتی ادرار از مثانه به طرف حالبو به سمت کلیه در اثر اختلال در اتصال وزیکویورتریک است. عملکرد صحیح این اتصال معمولا شبیه به یک دریچه یک طرفه است که به جریان ادرار اجازه می دهد از حالب به طرف مثانه حرکت کند و در حین ادرار کاملا بسته شود تا از جریان برگشتی ادرار به حالب که در اثر فشار حاصل از تخلیه ادرار ممکن است رخ دهد جلوگیری کند. عملکرد موثر دریچه به عملکرد هماهنگ چندین عامل وابسته است که شامل طول زیر موکوسی حالب، عرض ورودی حالب، عضلات مثلثی و حالب و حرکات دودی هماهنگ حالب است شکل2-1 محل اتصال وزیکویورتریک را نشان می دهد.VUR به طور معمول در حین تخلیه شدن، زمانی که فشار درون مثانه افزایش می یابد تشخیص داده می شود سیستم مطالعات جهانی ریفلاکس را بر حسب سختی در 5 گروه رتبه بندی کرده است (شکل1-1) که عواملی مثل طول جریان برگشتی، تورم یا آماس و انحنای حالب ها در این رتبه بندی دخیل بوده اند، درشکل 4-1 نیز مثال های کلینیکی از این درجه بندی را می­توانید مشاهده کنید.